5. Hugo mag invallen

Hugo staat in de badkamer zijn tanden te poetsen. Hij staat op het punt om naar bed te gaan. Dan gaat de telefoon. Hij hoort papa praten. “Oh ja, nu al?” zegt papa. “Maar hij is nog maar trainingslid..…. Nou, ik zal het hem vragen. We bellen zo wel even terug.” Hugo weet niet waar het over gaat. Aan haar gezicht te zien snapt Sanne het ook niet. Toch hebben ze allebei het idee dat het over Hugo gaat. Vragend kijkt Hugo papa aan. “Wat was dat, papa?” 

Zijn vader gaat op de rand van het bad zitten. “Luister eens, jongen. Ik moet even ernstig met je praten.” Hugo kijkt hem nieuwsgierig aan. Zo praat zijn vader nooit! Dan beginnen de ogen van zijn vader te glimmen. Hij vertelt gauw dat de coach van Hugo’s team heeft gebeld. Als Hugo wil mag hij zaterdag met de wedstrijd meedoen. “Nou, Huug, wat vind je me dáár van?!”

Hugo is er beduusd van. Meespelen? Hoe kan dat nou? Hij is nog maar trainingslid. Trainingsleden moeten eerst een tijdje trainen. Daarna mogen ze pas echt spelen. Waarom mag hij nu ineens meedoen? En wat nog belangrijker is: zou hij dat wel kunnen?

4. Sportief, maar ook gezellig

Sanne heeft nu al een paar trainingen gehad. Het was wel een beetje wennen om de bal met een stick weg te slaan. Heel anders dan voetbal. Maar Fleur zegt dat Sanne het heel goed doet. Fleur vindt dat álle meisjes in het team het goed doen. Soms gaat het toch een keertje wat minder goed. Of hebben ze niet zo veel zin. Dan hebben ze tóch plezier met elkaar.

Opa en oma zeggen dat dát het leuke van een teamsport is. Dat je met elkaar je best doet en dat je samen veel plezier hebt. Soms weet Sanne ineens wat opa en oma bedoelen. Laatst deden ze een partijtje tijdens de training. Samen met Michelle rende Sanne naar het andere doel. Michelle sloeg de bal snel naar Sanne, want er stond niemand in haar buurt. Toen kon Sanne een doelpunt maken. “Joehoe, een doelpunt!” Mama had het ook gezien, want ze kwam net aan lopen om Sanne en Hugo op te halen. Na de training kregen Michelle en Sanne allebei een compliment van Fleur. Fleur zei: “Wat hebben jullie goed naar elkaar overgespeeld. Zagen jullie allemaal hoe Michelle en Sanne dat samen deden? Goed hoor, meiden!”

Onderweg naar huis vertelt Sanne blij aan Hugo dat het heel goed ging tijdens de training. Papa zal wel trots zijn als hij het hoort!

3. Fleur en Marcel

Sanne heeft haar groepje al gevonden. Zij krijgt een trainster, ze heet Fleur. Fleur geeft Sanne een hand en vraagt: “En dan ben jij zeker Sanne? Ik hoorde al dat je bij ons komt trainen. Welkom, ik hoop dat je het naar je zin zult hebben.”

Voordat Fleur de training gaat beginnen, vraagt ze aan alle meisjes hoe het met ze gaat. Het gaat goed. Iedereen heeft er zin in. “Okee”, zegt Fleur dan, “we gaan beginnen. Maar éérst iets heel belangrijks. Hebben jullie allemaal je bitje in, om je tanden te beschermen? En je scheenbeschermers aan? Anders mag je jammer genoeg niet meedoen.” Gelukkig hebben alle meisjes de gevraagde spullen. Ze kunnen lekker beginnen.

Ook Hugo heeft zijn nieuwe team gevonden. De trainer van de Jongens F4 heet Marcel. Hij is best wel aardig. De andere jongens zijn ook heel aardig. Hugo kent er een paar van. Van school en uit de straat. Hij speelt wel eens met Mark en met Vincent. Daarom is het heel leuk dat hij bij hen in het team komt.

Marcel leert Hugo hoe hij zijn stick moet vasthouden. Ook leert Hugo deze training al een paar regels. Hij kijkt zijn ogen uit, want Marcel kan heel goed hockeyen. Misschien is hij wel de beste van de club. Dat zal Hugo vanavond eens aan papa vertellen!

2. De eerste training

Hugo vindt het heel spannend. Zijn zusje Sanne ook. Dat merkt hij aan het gegiechel nu de training steeds dichter bij komt. Sanne gaat altijd een beetje giebelen als ze zenuwachtig wordt. Hij niet. Hij laat het niet zo merken. Maar spannend is het wel. Zouden er wel leuke jongens in het team zitten? Natuurlijk kent hij Mark wel, die zit ook op hockey. Maar Hugo weet niet of hij bij Mark in het team komt. En zou de trainer wel aardig zijn? Hij kan toch nog niet zo goed hockeyen? 

Een roze stick voor Sanne

Hugo heeft een mooie hockeystick uitgekozen. Met knalgeel en zwart. Heel stoer. Sanne wilde natuurlijk weer een roze stick. Wel knalroze, dus ook wel weer een béétje leuk. Ze hebben allebei nog wel een geschikte trainingsbroek, vindt mama. En voor deze eerste keer mogen ze gewoon op hun sportschoenen. 

Ze kennen de hockeyclub al een beetje. Op zondag gaan ze wel eens naar papa kijken. Papa hockeyt er met allemaal andere meneren. Maar nu is het woensdagmiddag. Vandaag zijn er alleen maar kinderen met hun vader of moeder. 

Het is een drukte van belang. Allemaal jongens en meisjes die net training gehad hebben. En ook veel kinderen die klaarstaan om te beginnen met training. Veel kinderen hebben een sweater van de club aan. Dat ziet er gaaf uit! Het is erg gezellig. Overal horen ze hoe kinderen elkaar vrolijk begroeten. Ze vertellen elkaar over school en over andere leuke dingen. En de kinderen die klaar zijn zeggen hun trainer gedag: "Dank je wel, tot volgende week! Kom je nog naar onze wedstrijd kijken zaterdag?"

1. Eindelijk bericht

Er ligt een printje op tafel. Sanne ziet het meteen. Het is een brief van de hockeyclub. Een paar maanden geleden heeft haar moeder formulieren ingevuld voor haar en haar broertje Hugo. Dat was bij een aardige mevrouw een straat verderop.  

Terwijl Sanne haar limonade drinkt, stelt ze haar moeder allemaal vragen. “Wat staat er in de brief, mama? Mag ik al naar de hockeytraining?” Haar moeder lacht en probeert Sanne een beetje te bedaren. Maar ze komt er niet tussen. Haar dochter blijft maar kwebbelen! “Rustig, Sanne. Drink nou eerst maar je limonade en zoek een lekker snoepje uit. Dan gaan we straks nog even weg.” Sanne kijkt beteuterd. Haar Barbies staan op haar kamer te wachten. Die willen verder worden aangekleed.

Een beetje boos kijkt Sanne haar moeder aan. “Zeker weer naar het winkelcentrum. Nou, dáár heb ik geen zin in, hoor!” Haar moeder glimlacht en zegt: “Roep Hugo maar even. We gaan inderdaad naar het winkelcentrum. Maar niet voor spinazie, of voor brood.” Het is even stil en Sanne kijkt haar moeder vragend aan. “We moeten een hockeystick voor jullie kopen. Jullie mogen woensdag allebei voor het eerst trainen.”