Het team van Hugo speelt altijd twee wedstrijdjes. Vandaag hebben ze het eerste partijtje gewonnen met 2 – 1. En het tweede partijtje met 3 – 2. Dus in totaal 5 – 3. Ze hebben gewonnen! Vrolijk slaan de jongens van F4 met hun rechterhand op de rechterhand van hun teammaatje, hoog boven hun hoofd. Dat hebben ze van Bart geleerd, de grote broer van Nico. Bart noemt dat een high five. Bart speelt al in de Jongens A en hij kan heel erg goed hockeyen.
Maar vandaag zijn het de jongens van F4 die goed gehockeyd hebben. Na de high five lopen ze allemaal naar de jongens van Wit-Zwart. Ze geven elkaar een hand. Hugo kijkt een beetje onzeker om zich heen. Hij weet niet precies wat zijn teamgenoten gaan doen. Hij vindt het een beetje eng. Spelen tegen die jongens is leuk, maar een hand geven is toch weer wat anders.
De coach ziet Hugo’s verwarring. “Ja Hugo, dat doen wij altijd”, zegt hij, “Dat hoort er wel een beetje bij.” Hij gaat verder: “Alle spelers bedanken elkaar voor het spelen. Of je nou gewonnen hebt of verloren, dat maakt niet uit. Als Wit-Zwart niet bij ons op bezoek was gekomen, zouden we geen wedstrijd hebben kunnen spelen.” De jongens van Wit-Zwart kijken niet zo blij. Ze hebben heel hard gewerkt, maar verloren. Toch feliciteren ze Hugo en zijn teamgenoten. Dat is heel sportief. En dan gaan ze lekker met allebei de teams limonade drinken.
De coach ziet Hugo’s verwarring. “Ja Hugo, dat doen wij altijd”, zegt hij, “Dat hoort er wel een beetje bij.” Hij gaat verder: “Alle spelers bedanken elkaar voor het spelen. Of je nou gewonnen hebt of verloren, dat maakt niet uit. Als Wit-Zwart niet bij ons op bezoek was gekomen, zouden we geen wedstrijd hebben kunnen spelen.” De jongens van Wit-Zwart kijken niet zo blij. Ze hebben heel hard gewerkt, maar verloren. Toch feliciteren ze Hugo en zijn teamgenoten. Dat is heel sportief. En dan gaan ze lekker met allebei de teams limonade drinken.